خلاصه کتاب:

مامون عباسی دستور میده مجنون رو ببرن پیشش .....  مامون از مجنون میپرسه که لیلی که انقدر زشته و اصلا چهره ی زیبایی نداره پس تو عاشق چی این لیلی هستی که ازش دست نمی کشی...مجنون میگه اگه در دیده ی مجنون نشینی به غیر از خوبی لیلی نبینی. اینبار جامون عوض شده بود من لیلی بودم که مجنون شده و جز خوبی چیزی نمی بینه. تو بتی بودی که  مثل لات و عزی که پیامبری از سمت خدا تو رو در هم شکست برای بازشدن پیله های دور من و پروانه شدنم و پرواز کردنم. به راستی در انتهای این درد جان فرسا خداست....شاران... راست میگن شریک زندگی آدم تو سختی ها و مشکلات ذات واقعی خودش رو نشون میده. اینکه تو صدت و برای یه نفر بزاری دلیل نمیشه اونم با تو همین رفتار رو داشته باشه...شاید اون وقتش که بشه جای صدش یه جا خالی بده و تو با مغز بخوری زمین.

• ثبت نام
• بازیابی رمز عبور

• جدید ها
• نظرات
• تگ ها