دانلود رمان میرا pdf از زهرا

دانلود رمان میرا pdf از زهرا

با لینک مستقیم برای اندروید و کامپیوتر و PDF

موضوع رمان: عاشقانه، طنز

خلاصه رمان میرا

“اسم طرف رو تریلی نمی کشه” قطعا اینو شنیدید ،داریوشِ سلطانی؛اسمشو تریلی نمی کشید حقیقتا اما من چی کار کردم؟ تریلی رو چپ کردم. اوه صبر کنید….این تمومِ فاجعه نیست”جلویِ قاضی و ملق بازی؟” من،آمینِ رزاقی؛جلویِ داریوش سلطانی،قاضیِ معروف شهر نه تنها ملق می زدم،بلکه چنان لنگم به هواهایی جلوش اجرا کردم که بند و بساطِ چهل سالشو؛راهی تعمیرگاه کردم. قصه اینجا تموم میشه؟اصلا من،طرفدار این مردم. اونقدری خواستمش که تو بچگیم بهش گفتم “میخوام عروست بشم” اگه اون مرد معنایِ “نظم و آرامش” “جذابیت” “بزرگ سایز بودن” “مردونگیه” من معنی “فاجعهِ قرن” “سلیطگیِ تمام عیار”  “دیوانگی” “دلبری” بودم.

قسمتی از متن رمان میرا

بینی ام را مثل خرگوش چین انداختم و او با تاسف، سری تکان داد و نگاهش را از من گرفت. با آرنجم ضربه ای به بازویش زدم و اظهار کردم -بدنواز نباش گوش کن .قشنگ خلاصه که تو کلاس غش کردم و اوووه به فیلم هندی ای شد که نگو و نپرس. آمبولانس اومد مدرسه و همه فهمیدن من غشی ام. مشخص شد قندم افتاده و انگاری اگه دکترا دیر به دادم می رسیدن وارد کمای دیابتی میشدم و بعدشم ريق رحمتو باید سر می کشیدم خوبی این اتفاق این بود که به چهار روزی مدرسه نرفتم اما روز پنجم که رفتم خبر قند داشتنم مثل بمب تو مدرسه ترکیده بود.

فرياد “دختر من از این بچه میترسه ، من نمی خوام بچم با یه دختر مریض پشت به میز ،بشینه چرا نمی فهمید؟ مثل پتک در سرم کوبیده شد. را نمي فهمي به انبوه قبرهای خالی نگاه کردم و نفسم را با آه رها کردم دیابت داشتن نه واگیر داره نه به کسی آسیب می زنه. ولی چون سرکلاس غش کرده بودم و یه جورایی خیلی بد چپه شده بودم بچه های کلاسمون خیلی ترسیده بودن بغل دستیم به نازنین نامی بود که من وقتی چپه شـدم افتاده بودم روي اون نازنین وحشت کرده بود و مامان و باباش روزی که من اومدم ،مدرسه منو مامان و بابامو شستن و پهن کردن.

داد و فریاد میکردن بچه اتون غشیه، شاید اصلا صرع داره و دارید دروغ میگید قند داره. کسی که قند داره غش نمیکنه بچه ما بخاطر دختر مریض شما شبا کابوس می بینه بچتون ،مریضه، اگه دختر شما بچه مام مریض کنه کی جوابگوئه؟” با دستم لبه های خاکی قبر را محکم در مشت گرفتم حکم در مشت گرفتم. یه جوری به من انگ مریضی زدن و یه جوری منو ترکوندن که مدرسه رفتن برای من شد عذاب. جیغ می زدم، قبل مدرسه گریه میکردم و التماس می کردم منو نبرن. نه تنها هیچکس کنارم نمی شست بلکه نگاه های تحقیرآمیز بقیه اذیتم می کرد و هر روز دقیقا هر روز قبل مدرسه قدر دریا گریه می کردم.